سالی دیگر 28 مرداد گذشت؛ آنانی که درگیر و دار اسطوره
باوری سیاسی هستند و عاری از خردمندی و واقع بینی، بدون این که اشاره به صدور
فرمان قتل عام کردستان از سوی خمینی در 28 مرداد 1358 بکنند، گرفتار مرثیه خوانی
بر 28 مرداد 1332 ماندند و با مطلوم سازی آن حادثه آغشته در غبار رمانتیک و تهی از
تاریخ واقعی، واقعیت 28 مرداد 1358را به محاق کشیدند.
نکته قابل توجه و تأسف بار این که آویختگان به آن 28
مرداد، خود را مداقع خلق های ایران و همراهان خلق محروم و ستمدیده کردستان می دانند.
مدعیان ناسیونالیسم(جبهه ملی و دیگر تشکل های ملی-مذهبی) و کمونیسم(حزب توده و
دیگر چپگرایان سنتی)، دو ایدئولوژی در صحنه سیاسی ایران هستند که همراهی خود را با
انقلابیون اسلامی در از بین بردن نهادهای مدنی در فاجعه ملی سال 1357 ایران فراموش
کرده اند و اکنون با هجوم به واقعیت تاریخی 28 مرداد 1332 ، چشم بر عمق و واقعیت
جنایت کشتار کردستان در 28 مرداد 1358 بسته اند.
آن 28 مرداد توانست انسجام ملی را برای ایران حفظ کند.
کشور را به راه توسعه براند و امنیت شخصی و ملی ایرانیان را تقویت کرد. این 28 مرداد
با کشتار مردمان ایرانی، بر بی آبرویی نظام سیاسی صحه گذاشت. جان و امنیت شهروندان
ایرانی را از بین برد و کشور را در راه عقب ماندگی و خرافه و جنایت راند.
ملی-مذهبی-کمونیست های ایرانی بیش از آن که به آن حادثه 28
مرداد بیاندیشند و برای امام زاده ساختن از آن بکوشند، باید به توابع این 28 مرداد
بیاندیشند که کشتار دهه 60 را به ارمغان داشت. پشتوانه های امنیتی ایران(ارتش
و...) را به ضعف کشاند. حیثیت بین المللی و دیپلماتیک کشور را از بین برد. با
تحریک همسایگان، جنگی بی هوده و خانمانسوز را بر ایران گشود. سه دهه حاکمیتی
دیکتاتوری را بر کشور سیطره داد که اعدام و کشتارهایش، دامنگیر همین طیف های
هوادار مظلومیت حاضران در آن 28 مرداد و همراهان این 28 مرداد نیز شد.
تردیدی نیست که اگر غوغای ساختگی پیرامون آن 28 مرداد،
آرام گیرد، واقعیت این 28 مرداد نمایان می شود و کارکردهای ضددموکراتیک و
غیراخلاقی عاملان، آمران و همکاران کشتارهای ملی چیزی جز شرمندگی برای ایدئولوزی
گرایان ملی-مذهبی-کمونیستی نخواهد داشت.
اکنون در فردای 28 مراداد 1332 و 28 مرداد 1358 طیف های
ملی-مذهبی-کمونیستی شرمگینانه در واقعیت های مبارزاتی خویش، همچنان در اسطوره سازی
سیاسی 28 مرداد 1332 می کوشند تا بلکه بتوانند بر اساس آن، گرد فراموشی در تائید و
ابرام رویداد 28 مرداد 1358 بیافشانند.
تاریخ ایران زمین هر دو 28 مرداد را در خاطره خود ثبت کرده
است؛ اکنون زمان سنجش خردمندانه این حادثه ها و شفاف سازی در واقعیت، نتایج و
زمینه های این رویدادهاست. به این تعبیر گذر از اسطوره پردازی و رعایت خردمندی در
بازخوانی رویدادهای تاریخی را، پایه ای از نوسازی فرهنگ سیاسی ایران می دانم و این
متن کوتاه را با یادآوری کنش ها و ایده های ثبت شده فعالین سیاسی در دو رخداد 28
مرداد 1332 و 28 مرداد 1358 نوشتم.
آقای حقدار با درود. مطلب جالبی بود. خصوصن که به استناد تاریخ اگرجه به کوتاهی نوشته اید. مطالب دیگر شما را هم من به واسطه علایقم پیگیری می کنم. ای کاش مخاطبان کمونیست و ملی-مذهبی هم اینا را بخوانند و جوابی داشته باشند. موفق باشید.
پاسخحذف